Pracownia Systematyki, Zoogeografii i Ekologii Bezkręgowców

Pracownia Systematyki, Zoogeografii i Ekologii Bezkręgowców 

prof. dr hab. Wioletta Tomaszewska - kierownik Pracowni 

Pracownicy naukowi — dr hab. Ewa Durska, dr hab. Maria Hołyńska, dr hab. Maria Sterzyńska, dr hab. Karol Szawaryn, dr Emmanuel Arriaga Varela, dr Yoan Camilo Guzman Sarmiento, dr Lech Karpiński, dr Katarzyna Koszela, dr Adam Stroiński.  

Inni pracownicy — mgr Tomasz Czerwiński, dr Magdalena Kowalewska-Groszkowska. 

Doktoranci — mgr Alexandra Tokareva. 

Tematyka badań: 

W działalności Pracowni dominują tematy o charakterze: (1) taksonomicznym oraz ewolucyjno-filogenetycznym – badania zarówno faun współczesnych jak i kopalnych. Powstające opracowania systematyczne, monografie, rewizje, wykazy i katalogi są niezbędne dla dalszych badań systematycznych, filogenetycznych, ewolucyjnych i zoogeograficznych; mogą być też wykorzystywane w biologicznych naukach stosowanych: w rolnictwie, sadownictwie, kwarantannie, medycynie, ochronie gatunkowej i siedliskowej, w badaniach bioróżnorodności i określaniu przyrodniczych obszarów szczególnie cennych; (2)  ekologicznym - badania nad populacjami i zgrupowaniami zwierząt bezkręgowych oceniające trwałość i różnorodność gatunków w zespołach podlegających działaniu takich czynników jak zaburzenia antropogeniczne, inwazje, zmiany klimatyczne. Wyniki mogą mieć znaczenie, m.in. dla ochrony gatunków zagrożonych. 

Słowa kluczowe:  

bezkręgowce, biologia ewolucyjna, biologia molekularna, bioróżnorodność, ekologia, systematyka, taksonomia, filogenetyka, zoogeografia 

Realizowane tematy statutowe: 

Zróżnicowanie genetyczne i morfologiczne oraz ewolucja i filogeneza zwierząt 

Różnorodność, trwałość populacji i ochrona zwierząt 

Wykaz projektów/grantów realizowanych w latach 2017-2022 

Projekty badawcze Narodowego Centrum Nauki (NCN) [realizowane w MiIZ] 

1. Analiza składu chemicznego otoczek larwalnych Aphrophora alni i ich właściwości przeciwbakteryjnych, przeciwgrzybiczych oraz przeciwnowotworowych. Projekt własny nr 2018/29/B/NZ7/00380. Wykonawcy: A. Szterk (kierownik z SGGW- lider konsorcjum), K. Szawaryn (kierownik z MiIZ). Okres realizacji: 21.01.2019–21.01.2022 

2. Filogeneza, biogeografia i ewolucja preferencji pokarmowych „prawdziwych biedronek” (Coleoptera, Coccinellidae, Coccinellinae). Projekt własny nr 2012/07/B/NZ8/02815. W. Tomaszewska (kierownik). Okres realizacji: 21.06.2013–20.06.2017.  

3. Filogeneza, ewolucja i klasyfikacja pluskwiaków z rodziny Ricaniidae Amyot et Serville, 1843 (Hemiptera: Fulgoromorpha). Projekt własny nr 2017/01/X/NZ8/00037. Wykonawca: A. Stroiński (kierownik). Okres realizacji: 08.2017–08.2018.  

4. Ocena przydatności poszczególnych grup stawonogów lądowych jako bioindykatorów wpływu intensywności wypasu na różnorodność biologiczną w strefie klimatu suchego Mongolii. Projekt własny nr 2018/02/X/NZ8/00235. Wykonawcy: L. Karpiński (kierownik). Okres realizacji: 31.08.2018–31.08.2019.  

5. Filogeneza i ewolucja różnorodności chrząszczy z rodziny biedronkowatych (Coleoptera, Coccinellidae). Projekt własny nr 2018/29/B/NZ8/02745. Wykonawcy: W. Tomaszewska (kierownik), K. Szawaryn. Okres realizacji: 01.03.2019–28.02.2022.  

6. Badania nad ewolucją różnorodności chrząszczy z rodziny wygłodkowatych (Coleoptera, Coccinelloidea, Endomychidae) poprzez integrację danych molekularnych, morfologicznych oraz kopalnych. Projekt własny nr 2020/36/C/NZ8/00584. Wykonawcy: E. Arriaga Varela (kierownik), K. Szawaryn, W. Tomaszewska. Okres realizacji: 14.12.2020–13.12.2022. Grant NCN (SONATINA) w wysokości 589 562 zł. 

7. Wpływ paleoceńsko-eoceńskiego maksimum termicznego na dynamikę dywersyfikacji u chrząszczy kusakowatych Paederinae. Projekt własny nr 2019/35/B/NZ8/03431. Wykonawcy: D. Żyła (kierownik), K. Koszela (postdoc), Y.C. Guzman Sarmiento (postdoc), A. Tokareva (doktorant). Okres realizacji: 01.10.2020–30.09.2023.  

8. Zapis kopalny Coccinellidae oraz jego znaczenie w rekonstrukcji ewolucji biedronkowatych. Projekt własny nr 2021/43/D/NZ8/02781. Wykonawcy: K. Szawaryn (kierownik), W. Tomaszewska. Okres realizacji: 03.10.2022–02.10.2025.  

Inne projekty badawcze 

1. Wpływ niecierpka drobnokwiatowego Impatiens parviflora na różnorodność gatunkową wybranych organizmów i stan środowisk leśnych Wigierskiego Parku Narodowego. Muchówki z rodziny zadrowatych (Phoridae). Wykonawca: E. Durska. Finansowanie: środki związane z funduszem leśnym Lasów Państwowych (umowa nr EZ.0290.1.20.2019 z dnia 17.07.2019). 

2. Developing a Synthetic Understanding of Programmed DNA Elimination in Eukaryotes and the Evolution of Genome Size in Copepods. Projekt finsowany przez program OPUS-Core Research Synthesis, National Science Foundation. Wykonawcy: G. A. Wyngaard (kierownik), M. Hołyńska (senior personel/wykonawca). Okres realizacji: 2020–2021. 

3. Życie przy autostradzie – skutki narażenia roślinożernych bezkręgowców na pył z opon. Projekt finansowany w ramach programu Inicjatywa Doskonałości Badawczej UŚ – konkursu „Zielony Horyzont” Wykonawcy: A. Babczyńska (Lider projektu), M. Kowalewska-Groszkowska (wykonawca). Okres realizacji: 2021–2022. 

Wykaz publikacji 2017-2022  

Prace opublikowane w czasopismach z bazy Science Citation Index Expanded (wg punktacji MNiSW obowiązującej w danym roku; w tym publikacje byłych pracowników, doktorantów oraz współpracowników Pracowni) 

2017 

1. Wang R.R., Li X.-Y., Szwedo J., Stroiński A., Liang A.-P., Bourgoin T. 2017. Testing Tropiduchini Stål 1866 (Hemiptera: Tropiduchidae) monophyly, a young inter-tropical taxon of mainly insular species: taxonomy, distribution patterns and phylogeny, with the description of a new genus from Papua New Guinea. Systematic Entomology 42(2): 359–378.  

2. Escalona H.E., Zwick A., Li H.-S., Li J., Wang X., Pang H., Hartley D., Jermiin L.S., Nedvěd O., Misof B., Niehuis O., Ślipiński A., Tomaszewska W. 2017. Molecular phylogeny reveals extreme food plasticity in evolution of true ladybird beetles (Coleoptera: Coccinellidae: Coccinellini). BMC Evolutionary Biology 17: 151; 1–11.  

3. Rzeszowski K. 2017. The effects of anthropogenic disturbances and hydrological activity of a river on soil Collembola communities in an urbanized zone. European Journal of Soil Biology 82:116-120 

4. Szwedo J., Stroiński A. 2017. Who’s that girl? The singular Tropiduchidae planthopper from the Eocene Baltic amber (Hemiptera: Fulgoromorpha). Palaeontologia Electronica 20.3.60A: 1–20.  

5. )Wawer W., Hajdamowicz I. 2017. Spatial niche separation on the periphery range of Argiope bruennichi and its effect with Araneus quadratus (Araneae: Araneidae). Environmental Entomology 46: 1‒6. 

6. Biranvand A., Tomaszewska W., Li W., Nicolas V., Shakarami J., Fekrat L., Hesami S. 2017. Review of the tribe Chilocorini Mulsant from Iran (Coleoptera: Coccinellidae). ZooKeys 712: 43–68. 

7. Jałoszyński, P., Tomaszewska, W. 2017. Redescription of mature larva of Mycetaea subterranea (Fabricius) with notes on phylogenetic placement of the family Mycetaeidae (Coleoptera). Annales Zoologici 67: 333–344. 

8. Rutkowski R., Kosewska A., Ceryngier P., Szczepański S., Wawer W., Twardowska K., Twardowski J. 2017. Genetic diversity of an invasive invertebrate in an urban environment, as exemplified by the harlequin ladybird Harmonia axyridis (Pallas, 1773). Annales Zoologici 67: 759–772. 

9. Rzeszowski K., Zadrożny P., Nicia P. 2017. The effect of soil nutrient gradients on Collembola communities inhabiting typical urban green spaces. Pedobiologia 64:15-24. 

10. )Shrubovych J., Sterzyńska M. 2017.Diversity and distributional pattern of soil microarthropods (Protura) across a transitional zone in Ukraine. Canadian Entomologist 149: 628–638. 

11. )Sterzyńska M., Shrubovych J., Nicia P. 2017. Impact of plant invasion (Solidago gigantea L.) on soil mesofauna in a riparian wet meadows. Pedobiologia 69:1–7. 

12. Świerczewski D., Malenovský I., Stroiński A. 2017. Haloflata gen. nov. from Socotra island (Hemiptera: Fulgoromorpha: Flatidae). Annales Zoologici 67(2): 261–278. 

13.Tomaszewska W., Huo L., Szawaryn K., Wang X. 2017. Epiverta Dieke (Coleoptera, Coccinellidae, Epilachnini) - a complex of species, not a monotypic genus. Journal of Insect Science 17(2): 60; 1–12. 

14.Adeline Solier-Perkins A., Stroiński A. 2017. Paracorethrura Melichar, 1915 (Hemiptera: Lophopidae): two distinct species or sexual dimorphism in a single species? Annales de la Société Entomologique de France 53(3): 162–174. 

15.Biranvand A., Tomaszewska W., Nedvěd O., Khormizi M.Z., Nicolas V., Canepari C., Shakarami J., Fekrat L., Fürsch, H. 2017. A review of the tribe Hyperaspidini Mulsant (Coleoptera: Coccinellidae) from Iran. Zootaxa 4236(2): 311–326. 

16. Hawro V., Ceryngier P., Kowalska A., Ulrich W. 2017. Landscape structure and agricultural intensification are weak predictors of host range and parasitism rate of cereal aphids. Ecological Research 32:109-115 

17. Wawer W., Rutkowski R., Krehenwinkel H., Lutyk D., Pusz-Bocheńska K., Bogdanowicz W. 2017. Population structure of the expansive wasp spider (Argiope bruennichi) at the edge of its range. Journal of Arachnology 45: 361‒369. 

2018 

1.Sterzyńska M., Skłodowski J. 2018. Divergence of soil microarthropod (Hexapoda: Collembola) recovery patterns during natural regeneration and regeneration by planting of windthrown pine forests. Forest Ecology and Management 429: 414–424. 

2. Thorn S., Bassler C., Burton P.J., Cahall R.E., Campbell J.L., Castro J., Choi C.-Y., Cobb T., Donato D.C., Durska E., […], Żmihorski M., Muller J. 2018. Impacts of salvage logging on biodiversity- a meta-analysis. Journal of Applied Ecology 55: 279–289.   

3. Zalewski M., Hajdamowicz I., Stańska M., Dudek-Godeau D., Tykarski P., Sienkiewicz P., Ciurzycki W., Ulrich W. 2018. β-diversity decreases with increasing trophic rank in plant – arthropod food chains on lake islands. Scientific Reports 8: 17425.  

4.)Sterzyńska M., Nicia P., Zadrożny P, Fiera C., Shrubovych J., Ulrich W. 2018. Urban springtail species richness decreasses with increasing air pollution. Ecological Indicators 94: 328–335. 

5. Tomaszewska W., Ślipiński A. Bai M., Zhang W., Ren D. 2018. The oldest representatives of Endomychidae (Coleoptera: Coccinelloidea) from the Cretaceous Burmese amber. Cretaceous Research 91: 287–298. 

6. Alekseev V.I., Tomaszewska, W. 2018. New handsome fungus beetles (Coleoptera: Coccinelloidea: Anamorphidae, Endomychidae) from European amber of the Upper Eocene. Palaeontologia Electronica 21.1.6A 1–23. 

7. Michalik A., Szwedo J., Stroiński A., Świerczewski D., Szklarzewicz T. 2018. Symbiotic cornucopia of the monophagous planthopper Ommatidiotus dissimilis (Fallén, 1806) (Hemiptera: Fulgoromorpha: Caliscelidae). Protoplasma 255: 1317–1329.  

8.Nicia P., Bejger R., Zadrożny P., Sterzyńska M. 2018. The impact of restoration processes on the selected soil properties and organic matter transformation of mountain fens under Caltho-Alnetum community in the Babiogórski National Park in Outer Flysh Carpathians, Poland. Journal of Soils and Sediments 18: 2770–2776. 

9. Wawer W., Hajdamowicz I. 2018. Spatial niche separation on the periphery range of Argiope bruennichi and its effect with Araneus quadratus (Araneae: Araneidae). Environmental Entomology 47(1): 26–31. 

10. Arriaga-Varela E., Tomaszewska W., Huo L., Seidel M. 2018. On Neotropical Merophysiinae with descriptions of a new genus and new species (Coleoptera: Endomychidae). ZooKeys 736: 1–41.  

11. Karpiński L., Szczepański W.T., Plewa R., Walczak M., Hilszczański J., Kruszelnicki L., Łoś K., Jaworski T., Bidas M., Tarwacki G. 2018. New data on the distribution, biology and ecology of the longhorn beetles from the area of South and East Kazakhstan (Coleoptera, Cerambycidae). ZooKeys 805: 59–126. 

12.)Nicia P., Bejger R., Sterzyńska M., Zadrożny P., Lamorski T., Starý J., Parzych P. 2018. Restoration of hydro-ecological conditions in Carpathian forested mountains fens. Wetlands Ecology and Management 26: 537–546. 

13. Stroiński A., Malenovský I., Świerczewski D. 2018. Socoflata gen. nov., described for two new planthopper species from the mountains in Socotra island (Hemiptera: Fulgoromorpha: Flatidae). Zootaxa 4379(3): 388–406. 

14. Świerczewski D., Malenovský I., Stroiński A. 2018. Medleria gen. nov. adds to the biodiversity of Flatidae (Hemiptera: Fulgoromorpha) in the island of Socotra. European Journal of Taxonomy 422: 1–19. 

2019 

1. Gimmel M.L., Szawaryn K., Cai C., Leschen R.A.B. 2019. Mesozoic sooty mould beetles as living relicts in New Zealand. Proceedings of the Royal Society B 286 (1917): 20192176. 

2. Hołyńska M., Wyngaard G.A. 2019. Towards a phylogeny of Cyclops (Copepoda): (in)congruences among morphology, molecules and zoogeography. Zoologica Scripta 48: 376−398. 

3.Arriaga-Varela E., Tomaszewska W., Fikáček M. 2019. A new genus of Endomychinae (Coleoptera: Coccinelloidea: Endomychidae) from the Neotropics with unusual mouthparts. Neotropical Entomology 48: 290–301. 

4. Corgosinho P.H.C., Hołyńska M., Marrone F., Geraldes-Primeiro L.J. de O., Santos-Silva E.N. dos, Perbiche-Neves G., Lopez C. 2019. An annotated checklist of freshwater Copepoda (Crustacea, Hexanauplia) from continental Ecuador and the Galapagos Archipelago. Zookeys 871: 55−77.  

5. Romanowski J., Ceryngier P., Větrovec J., Szawaryn K. 2019. The Coccinellidae (Coleoptera) from Fuerteventura, Canary Islands. Zootaxa 4646 (1): 101–123. 

6. Szawaryn K. 2019. Unexpected diversity of whitefly predators in Eocene Baltic amber—new fossil Serangium species (Coleoptera: Coccinellidae). Zootaxa 4571 (2): 270–276. 

7. Szawaryn K., Kupryjanowicz J. 2019. The first fossil Discolomatidae (Coleoptera) from Hispaniola. Paläontologische Zeitschrift 93: 593–598. 

8. Świerczewski D., Stroiński A. 2019. Kelyflata gen. nov. adds to Selizini flatids in Madagascar (Hemiptera: Fulgoromorpha: Flatidae). Zootaxa 4712 (3): 434–444. 

9. Wytwer J., Tajovský K. 2019. The Siberian centipede species Lithobius proximus Sseliwanoff, 1878 (Chilopoda, Lithobiomorpha): a new member of the Polish fauna. Zookeys 821: 1–10. 

10. Biranvand A., Nedvěd O., Tomaszewska W., Al Ansi A.N., Fekrat L., Haghghadam Z.M., Khormizi M.Z., Noorinahad S., Şenal D.,  Shakarami J., Haelewaters D. 2019. The genus Harmonia (Coleoptera, Coccinellidae) in the Middle East region. Acta Entomologica Musei Nationalis Pragae 59(1): 163–170. 

11. )Gaponova L., Hołyńska M. 2019. Redescription and relationships of Eucyclops persistens (Copepoda: Cyclopidae) endemic to the Azov-Black sea basin. Annales Zoologici 69(2): 427−446. 

12. Świerczewski D., Stroiński A. 2019. Lembakaria gen. nov. – a new genus of Selizini from Madagascar Spiny Forest Ecoregion (Hemiptera: Fulgoromoprha: Flatidae). Annales Zoologici 69(3): 575–588. 

2020

1. Thorn S., Chao A., Georgiev K.B., Müller J., Bässler C., Campbell J. L., Castro J., Chen Y-H., Choi Ch-Y., Cobb T. P., Donato D.C., Durska E., […], Żmihorski M., Leverkus A.B. 2020. Estimating retention benchmarks for salvage logging to protect biodiversity. Nature Communications 11:4762. 

2. Karpiński L., Szczepański W.T., Kruszelnicki L. 2020. Revision of the Ropalopus ungaricus/insubricus group (Coleoptera: Cerambycidae: Callidiini) from the western Palaearctic region. Zoological Journal of the Linnean Society 189(4): 1176–1216.  

3. Li W., Łączyński P., Escalona H.E., Eberle J., Huo L., Chen X., Huang W., Chen B., Ahrens D., Ślipiński A., Tomaszewska W., Wang X. 2020. Combined molecular and morphological data provide insight into the evolution and classification of Chilocorini ladybirds (Coleoptera: Coccinellidae). Systematic Entomology 45, 447–463.  

4. )Sterzyńska M., Shrubovych J., Tajovsky K., Cuhta P., Stary J., Kana J., Smykla J. 2020. Responses of soil microarthropod taxon (Hexapoda: Protura) to natural disturbances and management practices in forest-dominated subalpine lake catchment areas. Scientific Reports 10:5572.  

5. Nicia P., Bejger R., Sterzyńska M., Zadrożny P., Parzych P., Bieda A., Kwartnik-Pruc A. 2020. Recovery in soil cover and vegetation structure after ancient landslide in mountain fens under Caltho-Alnetum community and response of soil microarthropods (Hexapoda: Collembola) to natural restoration process. Journal of Soils and Sediments 20: 714–722.  

6. Romanowski J., Ceryngier P., Větrovec J., Piotrowska M., Szawaryn K. 2020. Endemics versus newcomers: the ladybird beetle (Coleoptera: Coccinellidae) fauna of Gran Canaria. Insects 11: 641.  

7. Romanowski J., Ceryngier P., Zmuda C., Větrovec J., Szawaryn K. 2020. The Coccinellidae (Coleoptera) from El Hierro, Canary Islands. Bonn zoological Bulletin 69: 249–261. 

8. Szawaryn K., Tomaszewska W. New and known, extinct species of Rhyzobius Stephens shed light into phylogeny and biogeography of the genus and the tribe Coccidulini (Coleoptera: Coccinellidae). Journal of Systematic Palaeontology 18 (17): 1445–1461.  

9. Szawaryn K., Tomaszewska W. 2020. The first fossil Sticholotidini ladybird beetle (Coleoptera: Coccinellidae) reveals a transition zone through Northern Europe during the Eocene. Papers in Palaeontology 6(4): 651–659.  

10. Szawaryn K., Větrovec J., Tomaszewska W. 2020. A new tribe of the ladybird beetles subfamily Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae) discovered on an island of the North Atlantic. Insects, 11, 367.  

11. Szklarzewicz T., Świerczewski D., Stroiński A., Michalik, A. 2020. Conservatism and stability of the symbiotic system of the invasive alien treehopper Stictocephala bisonia (Hemiptera, Cicadomorpha, Membracidae). Ecological Entomology 45, 876–885.  

12. Byk A., Matusiak A., Taszakowski A., Szczepański W. T., Walczak M., Bunalski M., Karpiński L. 2020. New and interesting findings of scarab beetles (Coleoptera, Scarabaeoidea) from Tajikistan. ZooKeys 1003: 57–82.  

13. Czerwiński T., Szawaryn K., Tomaszewska W. 2020. Three new species of the genus Rhyzobius Stephens, 1829 from New Guinea (Coleoptera: Coccinellidae: Coccidulini). European Journal of Taxonomy 692: 1–17.  

14. Gimmel M.L., Szawaryn K. 2020. A new genus-level and two new species-level synonyms in the extinct genus Neolitochropus Lyubarsky & Perkovsky (Coleoptera: Cyclaxyridae). Zootaxa 4894: 598–599.  

15. Karpiński L. 2020. A new species of the genus Anoplistes Audinet-Serville, 1834 (Coleoptera, Cerambycidae, Cerambycinae, Trachyderini) from Mongolia. Zootaxa 4816(2): 191–201.  

16. Stroiński A. 2020. Hagneia kallea gen. and sp. nov. (Hemiptera: Fulgoromorpha: Ricaniidae) from North Vietnam. Zootaxa 4861(2): 241–256.  

17. Szawaryn K., Tomaszewska W. Replacement name for Cleta Mulsant, 1850 (Coleoptera: Coccinellidae: Epilachnini). Zootaxa 4869(1): 149–150.  

18. Szawaryn K., Větrovec J. 2020. A new species of Horniolus Weise with remarks on the systematic position of the genus (Coleoptera: Coccinellidae). Zootaxa 4861: 573–580. 

19. Wawer W., Wytwer J. 2020. Abundance changes in orb-weaver spider communities at the edge of the Argiope bruennichi expansion range. Zootaxa 4899 (1): 363−373.  

20. Disney R.H.L., Durska E. 2020. New species and new records of Megaselia Rondani (Insecta: Diptera: Phoridae) from Wigry National Park (Poland). Annales Zoologici 70(1): 97-108.  

21. Romanowski J., Ceryngier P., Szawaryn K. 2020. New data on the Coccinellidae (Coleoptera) from Lanzarote, Canary Islands. Coleopterists Bulletin 74: 188–194.  

22.Stroiński, A., Pham, T.-H. 2020. Jeromicanus gen. nov. of Ricaniidae (Hemiptera: Fulgoromorpha) from South East Asia. Annales Zoologici 70(4): 629–651.  

23. Stroiński, A. 2020. Redescription of the genus Lambertonia Lallemand, 1950 (Hemiptera: Fulgoromorpha: Ricaniidae) from Madagascar. Annales Zoologici 70(4): 653–666.  

24. Taszakowski A., Kaszyca-Taszakowska N., Szczepański W. T., Karpiński L. 2020. New data on little-known beetle families and a summary of the project: Coleoptera of the Eastern Beskid Mts (Western Carpathians, Poland). Journal of the Entomological Research Society 22(1): 13–40. 

2021 

1. Che L.-H., Zhang P., Deng S.-H., Escalona H. E., Wang X., Li Y., Pang H., Vandenberg N., Ślipiński A., Tomaszewska W., Liang D. 2021. New insights into the phylogeny and evolution of lady beetles (Coleoptera: Coccinellidae) by extensive sampling of genes and species. Molecular Phylogenetics and Evolution 156: 107045. 

2. Karpiński L., Maák I., Wegierek P. 2021. The role of nature reserves in preserving saproxylic biodiversity: using longhorn beetles (Coleoptera: Cerambycidae) as bioindicators. European Zoological Journal 88: 487–504.  

3. Michalik A., Franco D., Kobiałka M., Szklarzewicz T., Stroiński A., Łukasik P. 2021. Alternative transmission patterns in independently acquired nutritional cosymbionts of Dictyopharidae planthoppers. mBio 12:e01228-21.  

4. Szawaryn K. 2021. The first fossil Microweiseini (Coleoptera: Coccinellidae) from the Eocene of Europe and its significance for the reconstruction of the evolution of ladybird beetles. Zoological Journal of the Linnean Society 193: 1294–1309. 

5. Tomaszewska W., Escalona H. E., Hartley D., Li J., Wang X., Li H.-S., Pang H., Ślipiński A., Zwick A. Phylogeny of true ladybird beetles (Coccinellidae: Coccinellini) reveals pervasive convergent evolution and a rapid Cenozoic radiation. Systematic Entomology 46: 611–631.  

6. Kaliszewicz A., Panteleeva N., Żmuda-Baranowska M., Szawaryn K., Olejniczak I., Boniecki P., Grebelnyi S. D., Kabzińska D., Romanowski J., Maciaszek R., Górska E. B., Zawadzka-Sieradzka J. 2021. Phylogenetic relatedness within the internally brooding sea anemones from the Arctic-Boreal region. Biology 10: 81.  

7. Karpiński L., Gorring P., Kruszelnicki L., Kasatkin D. G., Szczepański W. T. 2021. A fine line between species and ecotype: a case study of Anoplistes halodendri and A. kozlovi (Coleoptera: Cerambycidae) occurring sympatrically in Mongolia. Arthropod Systematics and Phylogeny 79: 1–23.  

8. Karpiński L., Szczepański W. T., Plewa R., Kruszelnicki L., Koszela K., Hilszczański J. 2021. The first molecular insight into the genus Turanium Baeckmann, 1922 (Coleoptera: Cerambycidae: Callidiini) with a description of a new species from Middle Asia. Arthropod Systematics and Phylogeny 79: 465–484.  

9. Olejniczak I., Sterzyńska M., Boniecki P., Kaliszewicz A., Panteeleva N. 2021. Collembola (Hexapoda) as biological drivers between land and sea. Biology 10: 568.   

10. Arriaga-Varela E., Brunke A., Giron J. C., Szawaryn K., Bruthansova J., Fikacek M. 2021. Micro-CT reveals hidden morphology and clarifies the phylogenetic position of Baltic amber water scavenger beetles (Coleoptera: Hydrophilidae). Historical Biology 33: 1395–1411.  

11.Hołyńska M., Sługocki Ł., Ghaouaci S., Amarouayache M. 2021. Taxonomic status of Macaronesian Eucyclops agiloides azorensis (Arthropoda: Crustacea: Copepoda) revisited — morphology suggests a Palearctic origin. European Journal of Taxonomy 750: 1−28.  

12. Karpiński L., Enkhnasan D., Boldgiv B., Kruszelnicki L., Iderzorig B., Gantulga T., Dorjsuren A., Szczepański W. T. 2021. Longhorned beetles (Coleoptera: Cerambycidae) of southeastern Mongolia with particular emphasis on the genus Anoplistes Audinet-Serville, 1833 (Cerambycinae: Trachyderini). Zootaxa 5081: 451–482.  

13. Poinar Jr. G., Vega F. E., Stroiński A. 2021. Jatoba gen. nov. (Hemiptera: Fulgoromorpha: Nogodinidae), a new genus of planthoppers from Dominican amber. Historical Biology 33: 3291–3296.  

14. Stroiński A. 2021. Kazukuru gen. nov. — a new Ricaniidae planthopper from Solomon Islands (Hemiptera, Fulgoromorpha). Deutsche Entomologische Zeitschrift 68: 165–177.  

15. Stroiński A., Szwedo J. 2021. Bitara gen. nov. of Tropiduchidae (Hemiptera: Fulgoromorpha) east of Wallace line. Zootaxa 5057: 127–139.  

16.Stroiński A. 2021. Sensorica gen. nov., new Ricaniidae from Namibia (Hemiptera: Fulgoromorpha). Annales Zoologici 71: 201–212.  

17. Stroiński A., Pham T.-H. 2021. The additional new species of Ricanoides Zia, 1935 (Hemiptera: Ricaniidae) from South-East Asia. Annales Zoologici 71: 267–287.  

18. Świerczewski D., Stroiński A. 2021. Selizitapia gen. nov. (Hemiptera: Fulgoromorpha: Flatidae) from tapia woodlands of Madagascar. European Journal of Taxonomy 750: 124–139.  

19.Szawaryn K., Nedvěd O., Biranvand A., Czerwiński T., Nattier R. 2021. Revision of the genus Coccidula Kugelann (Coleoptera, Coccinellidae). ZooKeys 1043: 61–85.  

20. Zhang H., Wang W.-Q., Stroiński A., Qin D.-Z. 2021. Two new species and a new combination in the genus Ricanula Melichar, 1898 from China (Hemiptera: Fulgoromorpha). Zootaxa 5047: 353–369.  

21. Żyła D., Koszela K. 2021. Redescription of the genus Megastilicus Casey (Staphylinidae, Paederinae) with the description of a new species. European Journal of Taxonomy 778: 138-147.  

22. Navarrete-Heredia J.L., Tokareva A., Arriaga-Varela E., Newton A.F., Solodovnikov A. 2021. Possible stridulatory organs in oxyporine rove beetles (Coleoptera: Staphylinidae), their biological role and systematic significance. Journal of Natural History 55: 33–34.  

23. Schutt E., Hołyńska M., Wyngaard G.A. 2021. Genome size in cyclopoid copepods (Copepoda: Cyclopoida): chromatin diminution as a hypothesized mechanism of evolutionary constraint. Journal of Crustacean Biology 41: 1−10. 

24. Stroiński, A. 2021. Tarehylava, a new planthopper genus from Madagascar (Hemiptera: Fulgoromorpha: Ricaniidae). Acta entomologica musei nationalis Pragae 61: 329–340.  

25. Marczak D., Kwiatkowski A., Szawaryn K. 2021. Confirmation of the occurence of Oxyporus mennerheimii Gyll., 1827 (Coleoptera: Staphylinidae) in Knyszyn Forest. Acta Scientiarum Polonorum Seria Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria 20: 179–183. 

26. Nicia P., Bejger R., Sterzyńska M. Zadrożny P., Parzych P. 2021. Restoration possibilities of valuable natural habitats. GIS Odyssey Journal 1: 37–45. 

27. Świerczewski D, Bourgoin T., Stroiński A. 2021. Makaya gen. nov. (Hemiptera: Fulgoromorpha: Flatidae) from dry forests of in western Madagascar. Polish Journal of Entomology 90: 194–208.  

2022 

Jenkins Shaw J., Solodovnikov A., Bai M.; Żyła D. 2022. New Burmese Amber Rove Beetle Fossils Assigned to the Rare Extant Subfamily Coomaniinae (Coleoptera: Staphylinidae). Insects 13, 767.  

 Li Y.-D., Zhang Y.-B., Szawaryn K., Huang D.-Y., Cai C.-Y. 2022. Earliest fossil record of Corylophidae from Burmese amber and phylogeny of Corylophidae (Coleoptera: Coccinelloidea). Arthropod Systematics & Phylogeny 80: 411–422. 

Singh P. R., van de Vossenberg Bart T. L. H., Rybarczyk-Mydłowska K., Kowalewska-Groszkowska M., Bert W., Karssen G. 2022. An integrated approach for synonymization of Rotylenchus rhomboides with R. goodeyi (Nematoda: Hoplolaimidae) reveals high intraspecific mitogenomic variation. Phytopathology 112(5): 1152–1164.  

Tomaszewska W., Szawaryn K., Arriaga-Varela E. 2022. First member of ‘Higher Endomychidae’ (Coleoptera: Coccinelloidea) from the Mid-Cretaceous amber of Myanmar and new insights into the time of origin of the handsome fungus beetles. Insects 13, 690. 

Abraham S. H., Mierzwa-Szymkowiak D., Kowalewska-Groszkowska M. 2022. Type material of south-american land snails (Mollusca: Gastropoda) of Władysław Emanuel Lubomirski collection deposited in the Museum and Institute of Zoology, Warsaw, Poland. Annales Zoologici 72(2): 187–194. 

Szawaryn K., Ślipiński A. 2022. Nephus Mulsant - a new genus of ladybird beetles (Coleoptera: Coccinellidae) for the Australian fauna. Annales Zoologici 72(2): 269–275.  

Szawaryn K., Czerwiński T., Tomaszewska W. 2022. Revision of the New Zealand ladybird genus Adoxellus Weise, 1895 (Coleoptera: Coccinellidae). Austral Entomology 61 (1): 68–77.  

Szawaryn K., Churata-Salcedo J. 2022. Revision of Malagasy species of the genus Merma Weise (Coccinellidae: Epilachnini). Zootaxa 5087(4): 571–582.  

Szawaryn K., Sontag E., Kubisz D. 2022. The first described fossil Oedemeridae (Insecta: Coleoptera) from Baltic amber. Journal of Paleontology 96(2): 375–378.  

10. Tomaszewska W. 2022. A contribution to the knowledge of immature stages of Endomychidae (Coleoptera: Coccinelloidea) – description of larva of Trochoideus dalmani Westwood. Annales Zoologici 72(2): 277–283. 

11. Żyła D., Bogri A., Hansen A. K., Jenkins Shaw J., Kypke J., Solodovnikov A. 2022. A new termitophilous genus of Paederinae Rove Beetles (Coleoptera, Staphylinidae) from the Neotropics and its phylogenetic position. Neotropical Entomology 51(2): 282–291.  

12. Żyła D., Tokareva A., Koszela K. 2022. Phylogenetic position of genera Acrostilicus Hubbard and Pachystilicus Casey (Staphylinidae, Paederinae) and their redescription. European Journal of Taxonomy 819(1): 1–22.  

Najważniejsze osiągnięcia (2017–2022) 

1. Wang R.R., Li X.-Y., Szwedo J., Stroiński A., Liang A.-P., Bourgoin T. 2017. Testing Tropiduchini Stål 1866 (Hemiptera: Tropiduchidae) monophyly, a young inter-tropical taxon of mainly insular species: taxonomy, distribution patterns and phylogeny, with the description of a new genus from Papua New Guinea. Systematic Entomology 42(2): 359–378. 

Pluskwiaki z rodziny Tropiduchidae (Hemiptera: Fulgoromorpha) obejmują 179 rodzajów z 641 gatunkami (Bourgoin 2016). Występują one w zróżnicowanych środowiskach (od lasów tropikalnych po pustynie) i reprezentują ogromną zmienność morfologiczną. Relacje pokrewieństw w obrębie rodziny nie doczekały się do tej pory analiz z wykorzystaniem metod kladystycznych. W bieżącym projekcie wykonana została analiza filogenetyczna cech morfologicznych plemienia Tropiduchini. Do analizy wykorzystano 21 rodzajów spośród 26 zaliczanych do tego plemienia oraz 6 przedstawicieli innych plemion z rodziny Tropiduchidae; zakodowano 68 cech morfologicznych. Monofiletyzm badanej grupy został wsparty przez synapomorfie męskiego aparatu rozrodczego. Drzewo zgodności wyodrębnia 2 klady wewnątrz plemienia: ((Montrouzierana + Thymbra) + Thaumantia+) oraz siostrzany (Leptovanua + (Vanua + Varma+) + Daradacella+). Wyniki analizy filogenetycznej sugerują, że miejscem pochodzenia plemienia jest obszar Azji południowo-wschodniej; centrum różnorodności grupy obejmuje obszary Melanezji; ewolucja grupy jest wynikiem kolonizacji typu stepping-stone. W pracy opisano również nowy rodzaj Oechalinella z nowym gatunkiem, O. bifasciata oraz zaproponowano klucz do rodzajów plemienia Tropiduchini. 

2. Sterzyńska M., Skłodowski J. 2018. Divergence of soil microarthropod (Hexapoda: Collembola) recovery patterns during natural regeneration and regeneration by planting of windthrown pine forests. Forest Ecology and Management 429: 414–424. 

Naturalne zaburzenia, takie jak huragany, wpływają na funkcjonowanie i strukturę ekosystemów leśnych oraz glebowe komponenty ekosystemu. W tym kontekście jednak nadal niewiele wiadomo, jak przebiegają w czasie procesy odbudowy zgrupowań mikrostawonogów glebowych (Hexapoda: Collembola), w drzewostanach pohuraganowych w różnym stopniu uszkodzonych i na obszarach pozostawionych regeneracji naturalnej oraz regenerowanych antropogenicznie, np. poprzez sztuczne zalesianie. Badania wykazały, że procesy sukcesji wtórnej generowane po zaburzeniu huraganem, istotnie różnicują trajektorie sukcesyjne zgrupowań Collembola w drzewostanach regenerowanych naturalnie i antropogenicznie. Natomiast zmiany środowiskowe, w drzewostanach różniących się stopniem uszkodzenia zwarcia koron drzew na obszarch poddanych spontanicznej regeneracji, nie wywołują istotnych zmian w trajektoriach sukcesyjnych zgrupowań Collembola. Przedstawione wyniki po raz pierwszy wykazały rozbieżne w czasie wzorce odbudowy zgrupowań mikrostawonogów glebowych na obszarach regenerowanych naturalnie i sztucznie oraz wskazały na istotną rolę zwiększania się zwarcia koron drzew w plantacjach, na możliwość regeneracji zgrupowań Collembola. 

3. Gimmel M.L., Szawaryn K., Cai C., Leschen R.A.B. 2019. Mesozoic sooty mould beetles as living relicts in New Zealand. Proceedings of the Royal Society B 286 (1917): 20192176. 

Badania nad reliktową rodziną chrząszczy Cyclaxyridae, reprezentowaną współcześnie przez dwa endemiczne dla Nowej Zelandii gatunki. Badając żywice kopalne odkryto wymarłych przedstawicieli z okresu Eocenu na terenie Europy oraz późnej Kredy na terenie obecnej Birmy. Tak szerokie rozprzestrzenienie badanej grupy w minionych epokach geologicznych zmienia zupełnie obraz ewolucji współczesnej fauny owadów na NZ. Sugeruje, że współczesne endemity są młodymi reliktami, które przetrwały na obrzeżach dawnego, znacznie szerszego obszaru występowania (w tym Palearktyki), niż starymi reliktami pochodzącymi z okresu superkontynentu Gondwany, co było dotychczas powszechnie akceptowane. 

4. Hołyńska M., Wyngaard G. A. 2019. Towards a phylogeny of Cyclops (Copepoda): (in)congruences among morphology, molecules and zoogeography. Zoologica Scripta 48: 376−398. 

Cyclops to małe słodkowodne skorupiaki, żyjące wyłącznie na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i arktycznej. Często dominują społeczności strefy limnetycznej i bywają jedynymi przedstawicielami skorupiaków w planktonie jezior wysokogórskich. Filogeneza została zrekonstruowana na podstawie cech morfologicznych (53), oraz sekwencji jądrowych (18S, 28S, ITS1 i ITS2) i mitochondrialnych (COI) DNA, łącznie 2816 par zasad. W analizach morfologicznych obejmujących prawie wszystkie gatunki (29) rodzaju, drzewo filogenetyczne zostało zbudowane metodą największej parsymonii. W rekonstrukcjach molekularnych, obejmujących mniejszą część gatunków, zastosowano metodę bayesowską i metodę największej wiarygodności. Cechy molekularne i morfologiczne były uwzględnione również wspólnie (wspólna macierz cech) w analizie bayesowskiej, obejmującej część (10) gatunków. Rekonstrukcje morfologiczne popierają klady abyssorum [C. abyssorum abyssorum, C. abyssorum larianus, C. ricae, C. sevani: arktyczno (borealno)-alpejska dysjunkcja i Kaukaz], divergens [C. mauritaniae, C. „sp.Y”, C. divergens, C. bohater, C. lacustris: Afryka Północna (Góry Atlas), Europa i Syberia], i scutifer (C. scutifer, C. jashnovi i C. columbianus: Holarktyka). Wzory rozmieszczeń geograficznych węwnątrz tych kladów sugerują cykliczne plejstoceńskie zmiany klimatu jako główne czynniki wpływające na ewolucję rodzaju Cyclops. Relacje filogenetyczne wywnioskowane z samych tylko cech molekularnych były identyczne z topologią sugerowaną przez analizę cech molekularnych i morfologicznych łącznie: sygnały filogenetyczne cech molekularnych przeważały nad sygnałami filogenetycznymi cech morfologicznych. Ze względu na większą liczbę gatunków uwzględnionych w analizach morfologicznych, za bardziej wiarygodne uważamy te klady drzewa molekularnego które otrzymały również poparcie w rekonstrukcjach morfologicznych [monofiletyzm rodzaju; C. vicinus−C. kikuchii; C. scutifer−C. columbianus]. Analiza relacji między populacjami C. scutifer i C. columbianus, na podstawie mitochondrialnego genu 12S, wskazuje na C. scutifer jako gatunek parafiletyczny i sugeruje powtórną inwazję tego gatunku z Syberii przez Beringię do Ameryki Północnej. 

5. Karpiński L., Szczepański W. T., Kruszelnicki L. 2020. Revision of the Ropalopus ungaricus/insubricus group (Coleoptera: Cerambycidae: Callidiini) from the western Palaearctic region. Zoological Journal of the Linnean Society 189(4): 1176–1216. 

Artykuł oferuje długo wyczekiwane rozwiązanie skomplikowanego układu taksonomicznego w rodzaju Ropalopus (Coleoptera: Cerambycidae), a także ujawnia jeden z pierwszych przypadków specjacji parapatrycznej w tej rodzinie chrząszczy oraz jeden z pierwszych w ogóle, gdzie nie nastąpiła zmiana rośliny żywicielskiej. Praca wyjaśnia jaką drogę przeszedł najprawdopodobniej wspólny przodek tych chrząszczy i jak kolonizował tereny współczesnej Europy z Bliskiego Wschodu około sześć milionów lat temu. Rozsiedlenie poszczególnych taksonów w tej grupie koreluje ze znanymi refugiami glacjalnymi w Europie, co sugeruje, że owady te przetrwały na tych obszarach okres zlodowaceń, jednak wskutek długotrwałej izolacji zaczęły różnicować się w odrębne formy. Wyjątkowym zjawiskiem, jakie najprawdopodobniej występuje pomiędzy dwoma podgatunkami jest tzw. specjacja parapatryczna, czyli taki mechanizm ewolucji, w którym dochodzi do tworzenia się nowego gatunku, pomimo braku wyraźnych barier geograficznych, a w tym konkretnym przypadku — w wyniku rozgraniczenia wysokościowego.  

6. Szawaryn K., Tomaszewska W. 2020. The first fossil Sticholotidini ladybird beetle (Coleoptera, Coccinellidae) reveals a transition zone through northern Europe during the Eocene. Papers in Palaeontology 6: 651–659. 

Szawaryn K., Tomaszewska W. 2020. New and known extinct species of Rhyzobius Stephens, 1829 shed light on the phylogeny and biogeography of the genus and the tribe Coccidulini (Coleoptera: Coccinellidae). Journal of Systematic Palaeontology 18: 1445–1461. 

Do niedawna zapis kopalny biedronkowatych był właściwie nieznany. Pierwsze kopalne gatunki (z bursztynu bałtyckiego; z plemienia Serangiini) zostały odkryte kilka lat temu (Szawaryn & Szwedo 2018, Szawaryn 2019). Opisany w 2020 r. wymarły gatunek Electrolotis hoffeinsorum jest pierwszym kopalnym przedstawicielem plemienia Sticholotidini, a jego najbliżsi krewni występują obecnie na obszarze Ameryki Środkowej, stąd też wniosek iż podczas Eocenu chrząszcze te swobodnie mogły przemieszczać się pomiędzy kontynentami półkuli północnej. Druga praca przedstawia odkrycie trzech kopalnych gatunków z rodzaju Rhyzobius (plemię  Coccidulini), współcześnie zasiedlającego kontynenty Starego Świata. Analiza kladystyczna wykazała, że odkryte kopalne gatunki najbliżej spokrewnione są ze współczesnymi taksonami z południowej Afryki. Obie prace przedstawiają wnioski dotyczące środowiska tzw. eoceńskiego lasu bursztynowego oraz wskazują na kierunki migracji, a tym samym i ewolucji biedronkowatych w tamtym okresie. Dzięki pracom z 2020 r., poznany został zapis kopalny dla kolejnych dwóch (w sumie, dopiero trzech) spośród wyróżnianych ok. 40 plemion Coccinellidae. 

7. Thorn S., Chao A., Georgiev K.B., Müller J., Bässler C., Campbell J.L., Castro J., Chen Y-H., Choi Ch-Y., Cobb T.P., Donato D.C., Durska E., Macdonald E., […], Leverkus A.B. 2020. Estimating retention benchmarks for salvage logging to protect biodiversity. Nature Communications 11:4762  

Uprzątniecie obszarów leśnych (‘salvage logging’) po zaburzeniach środowiska jest szeroko rozpowszechnioną praktyką zarządzania, prowadzoną głównie w celu odzyskania kapitału ekonomicznego. Powoduje to dalsze zakłócenia i wpływa na różnorodność biologiczną. W związku z tym, tereny leśne po naturalnych zaburzeniach środowiska należą do najbardziej zagrożonych siedlisk na świecie. Dotychczas nie przedstawiono, w oparciu o wiarygodne dane, wskaźników referencyjnych dotyczących wielkości obszaru (%) powierzchni lasów zniszczonych w sposób naturalny, które powinny zostać wyłączone z pozyskiwania drewna, w celu zachowania różnorodności biologicznej. Aby wypełnić tę lukę, zastosowano podejście mieszane, polegające na rarefakcji/ ekstrapolacji (mixed rarefaction/extrapolation approach) globalnego zbioru danych wielu taksonów zasiedlających zaburzone obszary leśne, w tym ptaków, roślin, owadów i grzybów. Stwierdzono, że 75 ± 7% (średnia ± SD) obszaru lasu zaburzonego w sposób naturalny powinno pozostać niezalesione, aby zachować 90% bogactwa jego gatunków, podczas gdy pozostawienie 50% (unlogged) naturalnie zaburzonego lasu zachowuje unikalne bogactwo gatunkowe na poziomie 73 ± 12%. Wartości te nie zmieniają się wraz z upływem czasu od zaburzenia, jednak różnią się znacznie między grupami taksonomicznymi. 

8. Karpiński L., Gorring P., Kruszelnicki L., Kasatkin D.G., Szczepański W.T. 2021. A fine line between species and ecotype: a case study of Anoplistes halodendri and A. kozlovi (Coleoptera: Cerambycidae) occurring sympatrically in Mongolia. Arthropod Systematics & Phylogeny 79: 1–23. 

Celem pracy było zweryfikowanie hipotezy, że dwa taksony chrząszczy z rodzaju Anoplistes (Coleoptera: Cerambycidae), powszechnie uważane do tej pory za odrębne gatunki, reprezentują w istocie jedynie dwie formy ekologiczne tego samego gatunku, które przystosowały się do życia w dwóch różnych środowiskach w strefie suchej Mongolii (Centralna Azja): na skalistych wzgórzach oraz piaszczysto-żwirowych równinach. Dzięki zastosowaniu podejścia taksonomii integracyjnej, czyli wykorzystania zarówno danych morfologicznych, molekularnych, jak i ekologicznych, autorzy poparli postawioną hipotezę. Jedyne (choć wizualnie bardzo wyraźne) różnice w kolorze/wzorze pokryw skrzydeł, a więc dotyczące większości powierzchni ciała chrząszczy, są prawdopodobnie dostosowane do różnych podłoży w tych odmiennych siedliskach. Założono, że te dwie formy powstały w wyniku specjacji parapatrycznej, równolegle w wielu niezależnych populacjach, podczas intensyfikacji procesów pustynnienia w okresie powstawania pustyni Gobi (~ 24 do 2,6 mln lat temu) i mogą one w przyszłości wyewoluować w odrębne gatunki. W porównaniu do powszechnie badanej izolacji geograficznej adaptacja ekologiczna jest znacznie słabiej rozpoznanym procesem powstawania gatunków, której znaczenie w specjacji jest najprawdopodobniej o wiele większe niż się obecnie sądzi. 

9. Szawaryn K. 2021. The first fossil Microweiseini (Coleoptera: Coccinellidae) from the Eocene of Europe and its significance for the reconstruction of the evolution of ladybird beetles. Zoological Journal of the Linnean Society 193: 1294–1309. 

Badania dotyczyły ewolucji chrząszczy z rodziny biedronkowatych i stanowią kontynuację cyklu prac o faunie Coccinellidae okresu Eocenu Europy. Do niedawna zapis kopalny tej grupy chrząszczy był niemal nieznany. Największym źródłem informacji o faunie kopalnej jest bursztyn bałtycki, z którego pierwsze gatunki należące do plemienia Serangiini zostały odkryte kilka lat temu (Szawaryn i Szwedo 2018, Szawaryn 2019). W 2020 ukazały się kolejne prace opisujące przedstawicieli z plemion Coccidulini oraz Sticholotidini (Szawaryn i Tomaszewska 2020a, b). W bieżącej pracy opisano wymarły rodzaj Baltosidis, do którego zaliczono 3 wymarłe gatunki. Są to pierwsi kopalni przedstawiciele plemienia Microweiseini i jednocześnie przedstawiciele drugiego obok Serangiini plemienia z podrodziny Microweiseinae. Wykonana analiza kladystyczna umiejscawia rodzaj Baltosidis w jednym kladzie z południowoamerykańskimi współczesnymi rodzajami takimi jak Parasidis czy Microweisea. Bliskie pokrewieństwo wymarłego europejskiego rodzaju z grupą rodzajów występujących współcześnie w Andach, w Chile jest dość niespodziewanym rezultatem, zwłaszcza że współcześnie na terenie Europy przedstawiciele plemienia Microweisienini nie występują. W pracy przedstawiono hipotezy na temat biogeografii badanej grupy. Przedstawiono także dyskusję na temat ewolucji Coccinellidae w oparciu o dotychczasowe dane kopalne oraz współczesne zróżnicowanie i rozmieszczenie biedronkowatych na świecie. 

10. Tomaszewska W., Escalona H.E., Hartley D., Li J., Wang X., Li H.-S., Pang H., Ślipiński A., Zwick A. 2021. Phylogeny of true ladybird beetles (Coccinellidae: Coccinellini) reveals pervasive convergent evolution and a rapid Cenozoic radiation. Systematic Entomology 46: 611–631. 

Coccinellini (90 rodzajów i ok. 1000 gatunków), to plemię rodziny biedronkowatych, modelowy obiekt badań biologicznych, ekologicznych i genetycznych od lat. W grupie tak szeroko wykorzystywanej w badaniach, ramy filogenetyczne są szczególnie istotne. Dotychczas, próby rekonstrukcji filogenezy rodziny Coccinellidae włączały znikomą liczbę (od 8 do 30) gatunków Coccinellini, co uniemożliwiło uzyskanie wiarygodnych hipotez o relacjach pokrewieństwa w tej grupie, utrudniając globalne badania systematyczne i uniemożliwiając badania ważnych aspektów ewolucji plemienia. W naszych badaniach, wykorzystaliśmy bogaty materiał Coccinellini (164 gatunki w analizach molekularnych; ok. 300 w morfologicznych) z całego zasięgu występowania grupy. Analizy filogenetyczne potwierdziły monofiletyzm Coccinellini i wskazały cztery główne klady w obrębie plemienia, reprezentujące główne radiacje geograficzne oraz troficzne, co umożliwiło zrewidowanie ponadrodzajowej oraz częściowo rodzajowej klasyfikacji plemienia. Analizy datujące wykazały, że plemię powstało ok. 71 mln lat temu (górna kreda), zaś jego rodzaje silnie różnicowały się na granicy paleogenu i neogenu, prawdopodobnie w następstwie gwałtownej radiacji Sternorrhyncha (Hemiptera) w powiązaniu z rozwojem roślin kwiatowych. Przeprowadzona na drzewie wynikowym analiza ewolucji cech morfologicznych, tradycyjnie stosowanych w klasyfikacji plemienia, ujawniła ich ogromną homoplastyczność. Udowodniono, że powszechne stosowanie tych wysoce homoplastycznych cech do definiowania rodzajów w tej szybko ewoluującej, niezwykle plastycznej fenotypowo grupie, to wyraźnie jeden z powodów, dla których wiele uznawanych dotąd rodzajów Coccinellini, to grupy niemonofiletyczne. Zaproponowana, nowa klasyfikacja wewnętrzna plemienia, choć to głównie propozycja grup rodzajowych i nowe definicje dotychczasowych rodzajów, po raz pierwszy wynika z analiz filogenetycznych (i w perspektywie światowej), i w tym znaczeniu jest ogromnym krokiem naprzód w rozumieniu filogenezy i ewolucji badanej grupy.